The Doors.

NIE MYLIC Z:

Jak wszyscy nie wiemy, The Doors to zespół. Tak, tak, naprawdę! The Doors to nie tylko wokalista! Naprawdę! Wiem, że to naprawdę trudne do uwierzenia, sama długo nie mogłam pogodzic się z istnieniem pozostałych członków, ale to prawda. Kapela posiada dośc szerokie grono podstarzałych groupies i młodocianych fanów, którzy w większości (w stu procentach?) nie mają podstaw teoretyczno-praktycznych do nazywania się fanami w ogóle.

Składa się on z grzecznego klawiszowca uzależnionego od wszystkiego, ale niepraktykującego, gitarzysty, który nie odkrył jeszcze magii nożyczek do paznokci, perkusisty, którego nikt nie rozpoznawał, więc nie jest łasy na kasę i wokalisty, który znany jest z tego, że jest sobą.
Zespół od początku swojej długo(sześcio)letniej kariery odnosił wielkie sukcesy na arenie międzynarodowej, grając do kotleta w klubach ze striptizem za dwadzieścia dolców do podziału za koncert. Między innymi w słynnym Whiskey a Go Go (czy jakoś tak, Majowej nie chce się podnieśc tyłka i sprawdzic w książce), znajdującym się na najbardziej zapadłej prowincji z najbardziej zapadłych prowincji w całej najbardziej zapadłej prowincji w zapadłej Kalifornii.

Jak wiemy, przygoda zaczęła się od spotkania szalonego klawiszowca z będącym w alkoholowym ciągu od urodzenia Jamesem Douglasem Morrisonem, ale kogo to właściwie obchodzi. Poszło o to, że muzycy z drzwi okazali się dużo mądrzejszymi od muzyków Queen, ponieważ podpisali coś na wzór paktu jedności i dzięki temu (i wrodzonej inteligencji perkusisty) nigdy nie powstanie The Doors + Paul Rodgers. Ani The Doors + George Michael. The Doors + Andrea Bocelli też nie. Absolutnie.

Ponieważ nie mam podstaw teoretyczno-praktycznych do nazywania się ich fanem, tak też nie uczynię.
Moje uszy przyswajają tylko niektóre ich piosenki, ale to i tak spory sukces, jak na mnie. Więc fanką nie jestem (i nie zaczyna się zdania od "więc"), ale czasem drzwi to ciekawa odskocznia od tego, czego słucham na co dzień.

Nazwę kojarzę, muzyki niestety nie.
Ale sam temat opisany ciekawie ;>

Addien napisał:

Ponieważ nie mam podstaw teoretyczno-praktycznych do nazywania się ich fanem, tak też nie uczynię.
Moje uszy przyswajają tylko niektóre ich piosenki, ale to i tak spory sukces, jak na mnie. Więc fanką nie jestem (i nie zaczyna się zdania od "więc"), ale czasem drzwi to ciekawa odskocznia od tego, czego słucham na co dzień.

Mówiłam raczej o fanach, którzy na pytanie, a co o Manzarku sądzisz?, odpowiadają, a kto to taki? Ną, o to mniej więcej vas.

Słyszałam jedną czy dwie piosenki na VH1 Oldschool.

Majowa napisał:

Poszło o to, że muzycy z drzwi okazali się dużo mądrzejszymi od muzyków Queen, ponieważ podpisali coś na wzór paktu jedności i dzięki temu (i wrodzonej inteligencji perkusisty) nigdy nie powstanie The Doors + Paul Rodgers. Ani The Doors + George Michael. The Doors + Andrea Bocelli też nie. Absolutnie.

Za co mają u mnie cholernie dużego plusa.

W sumie poza tym to bóstwię Break On Through, bo sobie fragment leci na rozpoczęcie każdych Greatest Hitsów na Vh1 xD

fano, czy naprawdę lubisz Whisky Bar? (last mi powiedział) Bo to, jak narazie jedyna ich piosenka, która mnie naprawdę drażni (a ponoć dobrze się przy tym pije XD).

Uwielbiam Light My Fire ;33
byłam przy grobie Jim'a Morrison'a XDDD

Ostatnio stwierdziłam, że są cudowni i niebywale charakterystyczni. Klawisze Ray'a są prawie tak pociągające, jak jego oczy ;>

Wysłany: Nie 11:48, 01 Mar 2009

Ostatnio nieziemsko mnie ciągnie do twórczości De Drzwi, ale nie ma czasu, by się zapoznawać ._.

eddie van halen; literka.

MÓJ NAJULUBIEŃSZY ZESPÓŁ WSZECHCZASÓW, dziękuję za uwagę.

Od jakiegoś czasu wielbię ich Hello, I love you w wykonaniu Kiyoharu <3

Bardzo lubię.

hello napisał:

MÓJ NAJULUBIEŃSZY ZESPÓŁ WSZECHCZASÓW, dziękuję za uwagę.

Najważniejszy w moim życiu

Nie ma nic lepszego na świecie, niż towarzystwo pięknej niewiasty, ukochany Pan Jack Daniels no i oczywiście muzyka The Doors, tworząca wyborowe dopełnienie owej sceny. Wielbię mego ojczulka za to, że przekazał mi swą miłość do tego zespołu, trochę tą miłość AŻ za bardzo we mnie zaszczepił, ponieważ gdy nie wysłucham chociaż kilka razy w ciągu dnia The End to dopada mnie depresja, no i życie traci swój urokczarmagię i takie tam. Bogiem mym jest Morrison, a zaszczytem ogromnym jest fakt, iż w Manzarku płynie namiastka polskiej krwi.

Fuck The System napisał:

Bogiem mym jest Morrison, a zaszczytem ogromnym jest fakt, iż w Manzarku płynie namiastka polskiej krwi.

Dobrze powiedziane.

Uwielbiam The Doors. Na pewno nie mogę nazwać się ich fanką, ale każda ich piosenka jest wyjątkowa, zarówno teksty piosenek, jak i muzyka. Ze Strange Days mam wspomnienia, a to wiele dla mnie znaczy.