Wolna wola

Wysłany: Śro 20:51, 28 Mar 2012

Definiując najkrócej jak się da:
determinizm zakłada, że wolna wola nie istnieje, a wszystkie nasze czyny i wydarzenia są determinowane przez czynniki zewnętrzne;
indeterminizm (również nieściśle woluntaryzm) głosi, że istnieje w nas wewnętrzny czynnik decydujący o tym, co robimy.

Który pogląd jest Wam bliższy?
Może zacznę od przedstawienia swojej opinii - uważam podobnie jak La Mettrie, że człowiek jest pewnym mechanizmem, podobnie jak świat. Wszechświat to zbiór atomów i cząsteczek, na które działają różne siły. Gdybyśmy w pewnym momencie mogli poznać położenie wszystkich atomów i sił na nie działających, to moglibyśmy odtworzyć całą dotychczasową przeszłość i dokładnie przewidzieć przyszłość.
Tak samo człowiek - gdybyśmy mogli dokładnie poznać charakter człowieka; to, jak przyswaja nowe przeżycia i doświadczenia, to moglibyśmy określić jego zachowania aż do śmierci i niepodobna przypuszczać, że zachowa się inaczej, niż wynika to z jego natury.

Wysłany: Sob 13:01, 31 Mar 2012

Ozi napisał:

Tak samo człowiek - gdybyśmy mogli dokładnie poznać charakter człowieka; to, jak przyswaja nowe przeżycia i doświadczenia, to moglibyśmy określić jego zachowania aż do śmierci i niepodobna przypuszczać, że zachowa się inaczej, niż wynika to z jego natury.

nie sądzę, żeby ta teoria sprawdzała się w przypadku pijanego człowieka

ed.
ok, podejdę trochę poważniej do tematu, żeby kompletnie nie umarł. Wierzę, że wszystko da się obliczyć, ale żeby udowodnić słuszność tej tezy musiałbyś przeprowadzić eksperyment na wielu ludziach, który wymagałby niewyobrażalnej ilości obliczeń oraz prześledzenia całego życia każdej z tej osób, co na tą chwilę jest po prostu niemożliwe i chyba się z tym zgodzisz. Ale nawet jeżeli udałoby Ci się przeprowadzić ten eksperyment, to nadal nie masz pewności, czy obliczenia by Ci się zgadzały w 100%. A co jeżeli byłoby to 99%? Może właśnie ten 1% to nasza wolna wola?

Ozi napisał:

Tak samo człowiek - gdybyśmy mogli dokładnie poznać charakter człowieka; to, jak przyswaja nowe przeżycia i doświadczenia, to moglibyśmy określić jego zachowania aż do śmierci i niepodobna przypuszczać, że zachowa się inaczej, niż wynika to z jego natury.

A nie, mój panie, bo zarówno osobowość, jak i tożsamość, to konstrukty dynamiczne (okresowo stałe, jeśli tak ci się bardziej podoba), a kierunki ich rozwoju nie są z góry ustalone przez cechy przez nie posiadane, ale dochodzi do tego jeszcze bieg życiowych wydarzeń, których już przewidzieć nie jesteśmy w stanie. Jedyne co mamy, to blade pojęcie tego, jacy możemy być za lat 10-15-20, bo wiemy, jak ogólnie przechodzi rozwój osobowości człowieka, jakie cechy zazwyczaj posiada osoba niedojrzała i dojrzała, jak młodzieńcza porywczość zmienia się w dojrzały stoicyzm, jednak a. nie działa to we wszystkich przypadkach, b. udział procentowy tych stałych cech jest bardzo różny u różnych jednostek. Żonglowanie liczbami i liczenie prawdopodobieństwa w przypadku rozwoju osobowości człowieka wydaje mi się idiotyzmem, chociaż oczywiście i tacy pomysłowi ludzie się zdarzali.

w przypadku pijanego to ni się nie sprawdza