'Pamiętnik Narkomanki' - B. Rosiek

nie widziałam żadnego tematu o tej książce, więc zakładam.

To prawdziwe notatki dziewczyny, póżniej kobiety, w których zamkniętych zostało piętnaście lat życia na krawędzi, we wciąż na nowo podejmowanej walce z nałogiem. Jej przejmujące, niejednokrotnie bardzo drastyczne świadectwo rodzi prawdę o piekle, jakim jest uzależnienie. Daty dzienne wyznaczają tu czas szkoły, pracy i wakacji, ale przede wszystkim czas życia i śmierci

Na razie jestem w połowie książki, ale już mi się spodobała. Czy ktoś z Was czytał może tą książkę? Jakie są wasze odczucia po jej przeczytaniu?

ja się na nią czaję w bibliotece, w poniedziałek wypożyczam, ponoć książka świetna ^^

czytałam. na początku mi się podobała, pod koniec zrobiła się strasznie nudna ^^

hm mam w domu, nie czytałem.
poszczęściło mi się bo mam autograf autorki, gdyż była u mojej mamy w szpitalu i dała jej książkę wraz z podpisem ; )

ciekawe dopóki ona ćpa, później staje się nudniejsze.

Chyba najgorsza książka, jaką czytałam. Co prawda to było 3 lata temu, ale pamiętam do tej pory, jak ją podsumowałam - nieciekawa lura.

Zaczęłam to czytać ale w złym momencie się wziełam za tą książke bo od razu po przeczytaniu Dworca ZOO i straszne sie nudziłam - na 50 stronie podziękowałam i oddałam tą książke do biblioteki.

Pierwsza książka o tematyce narkotykowej po jaką sięgnęłam i mnie akurat bardzo się podobała, dużo bardziej niż sławetne "Dzieci z dworca...". Jest taka emocjonalna, dająca do myślenia. Prawda, że są dwie wersje z dwoma różnymi zakończeniami? Ja czytałam bardzo stare wydanie z biblioteki i tam zakończenie jest negatywne, a moja przyjaciółka kupiła nowsze wydanie i w nim bohaterka jednak wygrywa z nałogiem. Dziwne to takie ;>

Prawda, że są dwie wersje z dwoma różnymi zakończeniami? Ja czytałam bardzo stare wydanie z biblioteki i tam zakończenie jest negatywne, a moja przyjaciółka kupiła nowsze wydanie i w nim bohaterka jednak wygrywa z nałogiem. Dziwne to takie ;>

O.o No co ty ?
Ja książkę przeczytałam 3 razy a książka jest stara bo jeszcze po mojej mamie ...

czytałam dawno temu, jezu pewnie na początku gimanzjum nawet. ale nie przypadła mi ta książka za bardzo, ciągnęła sięi ciągnęła, myślałam że nie dojdę do końca, miejscami jest trochę jak dla mnie naciągane, sama historia w sobie.