'Chemia Śmierci' i 'Zapisane w kościach'.<3

Manham. Małe spokojne miasteczko.
„Krajobraz pozbawiony zarówno życia, jak i konkretnych kształtów. Płaskie wrzosowiska i upstrzone kępami drzew mokradła”.
To tu doktor David Hunter szuka schronienia przed okrutną przeszłością. Sądzi, że przeżył już wszystko to, co najgorszego może przeżyć człowiek, sądzi, że wie o śmierci wszystko.
Ale śmierć, „ów proces alchemii na wspak, w którym złoto życia ulega rozbiciu na cuchnące składniki wyjściowe”, wdziera się do Manham. I to w niewyobrażalnie wynaturzonych formach.
Jeszcze nie wiemy, dlaczego Hunter – wybitny antropolog sądowy – zaszył się tu jako zwykły lekarz. Dlaczego odmawia pomocy policji, skoro potrafi określić czas i sposób dokonania każdej zbrodni.
Wiemy tylko, że się boimy. Razem z mieszkańcami Manham czujemy odór wszechobecnej śmierci. Giną młode kobiety, dzieci znajdują makabrycznie okaleczone zwłoki, ktoś podrzuca pod drzwi martwe zwierzęta, ktoś zastawia sidła na ludzi. Spokojne miasteczko rozsadza strach i nienawiść. Każdy może być ofiarą... I każdy może być zwyrodniałym mordercą...

Runa. Mała spokojna wysepka na Hebrydach, odcięta od świata miotanym sztormem oceanem. Tam doktor David Hunter – antropolog sądowy, który „wie o śmierci wszystko” i „umie skłonić zmarłych do zwierzeń” – ma odczytać ze spalonych kości przyczynę i okoliczności makabrycznego zgonu. Jak w Chemii śmierci stajemy twarzą w twarz ze złem, wraz z bohaterem – człowiekiem, który zgłębił fizyczny proces śmierci, a mimo to nie jest ani o krok bliżej zrozumienia jej ostatecznej tajemnicy.
Jak w Chemii śmierci brytyjski młody talent Simon Beckett tworzy studium wszechogarniającego i paraliżującego strachu. W niepowtarzalny sposób – pozornie beznamiętnie relacjonując fakty, zdarzenia i chemiczne zjawiska – obezwładnia mroczną przejmującą poetyką, gdzie ludzkie uczucia współgrają z nieprzyjazną i groźną przyrodą.

Czytał ktoś.?
Ja ubóstwiam te książki.

Ja nie, a chciałbym poznać inne opinie, bo nie wiem, czy opłaca się wydawać kasę na nie.

Wysłany: Pią 12:58, 21 Mar 2008

Opłaca się,to moje ulubione książki.
Przez nie zastanawiam się nad pracą antropologa sądowego.^^

Naprawdę polecam.; )

Wysłany: Sob 20:25, 22 Mar 2008

Hmm, wydaje się interesujące... Jeżeli się natknę w bibliotece, to na pewno po nie sięgnę.

Dołączył: 31 Mar 2007

Pierwszą książkę miałam okazję przeczytać... miałam i nie skorzystałam z niej całkowicie. Ze dwadzieścia parę stron przeczytałam i dalej mi się nie chciało. W sumie szkoda bo była naprawdę niezła.

Przeczytałam Chemię śmierci, właśnie ze względu na ten tutaj temat :) Powiem że byłam naprawdę, naprawdę mile zaskoczona. Nie spodziewałam się, że ta książka tak bardzo mnie zachwyci. Również zaczęła mnie interesować antropologia. Jeżeli ktoś lubi książki tego gatunku serdecznie, ale to serdecznie polecam. Na pewno was nie będzie ta książka nudziła.

*zastanawia się*
Chyba przeczytamy z Jimmim.

Oł je ;p Jesat w naszej bibliotece :D Muszę przeczytac jak najszybciej...

Zaczęłam czytać kiedyś 'Chemię Śmierci', ale nie dokończyłam. Chyba wypożyczę sobie jeszcze raz, bo wydawało się ciekawe, aczkolwiek z lekka wstrząsające. I trochę ohydne.

Przeczytałam zapisane w kościach, bardzo dobra książka, lecz powiem że spodziewałam się lepszego zakończenia.

Czytałam Zapisane w kościach. Wiem, że to literatura bardzo niskich lotów, dlatego nie spodziewałam się rewelacji, no ale jednak byłam dość rozczarowana. Po prostu bywają lepsze książki do pociągu. No tak, do niczego innego toto się za bardzo nie nadaje (:

Wreszcie dorwałam Chemię śmierci i tak mnie wciągnęło, że w dwa dni ją przeczytałam. Naprawdę respekt za niezłe budowanie napięcia, zaskakujące rozwiązanie akcji i mimowolną grozę. Wprawdzie po opisie z okładki oczekiwałam czegoś, co naprawdę podziała na wyobraźnię (jak Carrie czy Pokój Naomi), ale i tak nie czułam się jakoś strasznie rozczarowana. Poszukam jeszcze tej drugiej książki, mam nadzieję, że będzie równie dobra.

Chemię śmierci można traktować wyłącznie jako zbiór ciekawostek, fabuła naiwna oj naiwna. Ale ewenement na skalę światową - nadal pamiętam historyjkę.

Pod koniec zeszłego roku wyszły jeszcze Szepty zmarłych. Wielbię tego faceta i kto by się nie zastanawiał nad antropologią sądową to właśnie z powodu tej serii. :D

DAVEEEEE <3333333333 Uwielbiam tę serię z dwóch głównych powodów - konstrukcja bohatera, niesamowita, cudowna, mistrzowska i napięcie, które trzyma praktycznie od pierwszej strony do końca (chociaż w przypadku ostatniej części domyśliłam się, kto morduje i zakończenie było tylko potwierdzeniem, natomiast w przypadku pierwszej części zonk był konkretny, moja niechęć do Henry'ego mogła być jakimś znakiem z niebios :>).

w zeszłe wakacje przeczytałam 'zapisane w kościach' za jednym tchem, nie mogłam się odciągnąć. Na ogół thrillerów nie czytam, ale ta książka naprawdę mnie wgłębiła w siebie, pierwsza część była bardzo podniecająca: spalony strażnik, obolały antropolog sam w skrawku czarnego lasu itede, ale jakoś w drugiej połówce się nieco pogubiłam, musiałam czytać ją po raz kolejny, może to dlatego, że kupiłam sobie nowy kryminał.