Edward Nożycoręki

A ja mam zamiar =d
bo był po prostu cudny ;3

Edyciak. napisał:

Po prostu piękne!

to mało powiedziane ;3

In. napisał:

Wychowałam się na tym filmie. <3 Edward to moja pierwsza miłość zresztą zapoczątkowała ona także miłość do Deppa. Film ciepły, wspaniały, niesamowity oh ah nie wiem co jeszcze powiedzieć. Oglądam go co najmniej raz w roku i zawsze ryczę.

Ona dobrze prawi!

Pierwszy raz widziałąm, będąc małą dziewczynką, ale pech sprawił, że zobaczyłam tylko jedną scenę, a mianowicie tę, w której Edward poharatał chłopcu twarz.
Będąc mała i głupiutkia, przestraszyłam się straszliwie i doszłam do przekonania, że ten film to horror, ten z kategorii ,,niedozwolonych dla dzieci'', co zresztą mój starszy brat skwapliwie począł mi wmawiać.
Kiedy szłam do łazienki się umyć, wcześniej wspomniany brat, ukryty w niej po wcześniejszym zgaszeniu światła, wyleciał zza drzwi, trzymając oburącz liczne pary nożyczek.
No cóż, mała lunka oniemiała z przerażenia i na długi, długi czas został w niej uraz do tego filmu, zresztą nieuzasadniony.
W zeszłym roku, w Wigilię, oglądnęłam film od początku do końca i spodobał mi się straszliwie, wpadłam w zachwyt, widząc niewinny uśmiech Edwarda, a na końcu nawet dyskretnie uroniłam łzę.
No cóż, film wyjątkowy i z pewnością genialny.
W tym roku nie oglądałam, niestety, ale zamierzam zrobić to w przyszłym, i w następnym, i w jeszcze następnym...

Oglądałam i oczywiście cudowny. Ale czego się spodziewać? Przecież Johnny nie gra w gniotach!

Oczywiście się popłakałam na końcu, bo nie mogę patrzeć, jak Johnny cierpi.

To jest coś tak genialnego, że aż nie mogę tego wyrazić!

P.S. To jest odmiana Burtonizmu, która mi się nigdy nie przeje (w sensie - Edek, Czarli i Czekolada i tym podobne), w przeciwieństwie do tych dziwnych stworów, potworów i zegarów zwisających przez poręcze ławek, co po dłuższy przyjmowaniu mnie denerwuje, a raczej irytująco męczy.

<3333

film jest cudowny. nigdy nie mogę się napatrzeć na dżonego. że już nie wspomnę o końcówce, przy której beczę jak psychopatka.

Uwielbiam. Po prostu coś wzruszającego i na dodatek świetnie zagranego!
Melóra, myślałam, że tylko ja jestem taka i beczę jak ta głupia. ; )

Jeju, jak widziałam tą przerażoną minę Edwarda to aż mi go żal było :<

Nie widziałam całego, ale z tego co udało mi się obejrzeć wywnioskowałam, ze film jest świetny.

a ja powiem tak
film mi się średnio podoba, jedyna z największych atrakcji to Dżony ;]
wątki nieszczęśliwej miłości mnie już męczą.

Był Johnny i było cudnie ^^