Wyciskacze łez . dla tych najtwarszych

jakie znacie książki przy których nie obejdzie się bez płaczu ? piszcie tytuły i z jakiego powodu płakaliście nad tą książką ..

O psie, który jeździł koleją. BO TO KURWA BYŁO WSTRZĄSAJĄCE. Zwłaszcza dla tak wrażliwego, nieskalanego niegodziwością świata umysłu, jak mój.

Kamil napisał:

O psie, który jeździł koleją. BO TO KURWA BYŁO WSTRZĄSAJĄCE. Zwłaszcza dla tak wrażliwego, nieskalanego niegodziwością świata umysłu, jak mój.

Kierwa, dostałem tę książkę na ukończenie zerówki. Od tego czasu myślałem że państwo jest nasze wspaniałe i potężne, skoro daje każdemu przedszkolakowi za darmo książkę i kalkulator.

Miałem ja oczy szkliste czytając jakąś książkę z serii Gwiezdnych Wojen. Chyba coś o Eskadrze Łotrów. Fajny bohater umierał, a ja byłem gówniarzem który słuchał Johna Williamsa i oglądał codziennie jakąś część sagi.

Jeśli chodzi o jakąś epicką śmierć, któregoś z książkowych bohaterów to nawet nie zacznę wymieniać, bo wzruszył mnie nawet koniec Danuśki i Juranda {szczególnie Juranda!} z Krzyżaków i tępe zakończenie Wiedźmina. Ale to było dawno.

Serduszko mi biło szybciej przy którejś z wampirzych powieści pani Rice, rozdmuchane muzyką skrzypiec i gotycką architekturą. Pojęcia nie mam, co to była za książka. Kafka nad morzem Murakamiego mnie momentami mocno wzruszała, szczególnie monologi bibliotekarza. Mały książę, róża!

Coś tam jeszcze w między czasie dopiszę. Bo jeśli chodzi o wzruszanie się do łez to w moim przypadku są to głównie epickie zgony, morderstwa lub gigantyczny ładunek emocji towarzyszący nieprawdopodobnej akcji {no, tutaj Wielki Marsz się kłania}. lol.

Kamil napisał:

O psie, który jeździł koleją. BO TO KURWA BYŁO WSTRZĄSAJĄCE. Zwłaszcza dla tak wrażliwego, nieskalanego niegodziwością świata umysłu, jak mój.

TRUE.

Bardzo wzruszyłam się podczas lektury Samotności w sieci imć Wiśniewskiego (wtedy wydawało mi się, że to NAPRAWDĘ NIESAMOWITY PISARZ!), może gdybym dzisiaj tę książkę przeczytała, nie zrobiłaby na mnie większego wrażenia, ale w tamtym okresie schiz był. Za najbardziej wzruszającą książkę, jaką kiedykolwiek czytałam, uznaję jednak Złodziejkę książek. Na zakończeniu ryczałam jak bóbr.

Kamil napisał:

O psie, który jeździł koleją. BO TO KURWA BYŁO WSTRZĄSAJĄCE. Zwłaszcza dla tak wrażliwego, nieskalanego niegodziwością świata umysłu, jak mój.

mnie to w ogóle nie ruszyło :x

w tej chwili tylko syriusza sobie przypominam. płakałam, jak umierał. dopiszę, jak przypomnę sobie coś bardziej oryginalnego.

Była jakaś taka książka, Złota rybka. Boże, jak ja ryczałam. Dalej ryczę, jak ją widzę oO"

z reguły jestem twardzielką i nie płaczę na książkach/filmach. raz tylko oczy mi zaszły łzami, przy końcówce małego księcia. o dziwo, czytałam to chyba drugi, czy trzeci raz.

Kamienie na szaniec ;___;

mi wycisnelo lzy jak mialam 12 lat i czytalam zmierzch. teraz to wrecz mi wstyd...
ale mama mowi ze nie powinno sie wstydzic swoich naturalnych odruchow zwiazanych z emocjami

Fanosława napisał:

Kamienie na szaniec ;___;

^ +1, płakałam jak bóbr.

Oprócz tego za każdym razem płaczę czytając Przejmującego z oddali i niesamowitą książkę o masakrze w Srebrenicy Pocztówki z grobu

W ogóle książki o wojnie mnie wzruszają, może pomijając te stricte służące za kalendarium wydarzeń, ale jak coś jest już podszyte jakimiś ludzkimi historiami albo emocjami, to koniec ze mną.

^ ano. najbardziej zalewam łzami biografie moich aktorów. wystarczy, że zobaczę rozdział o wojnie, i powódź gotowa. kiedyś płakałam jeszcze przy książkach o Beatlesach i Stingu, ale to raczej ze szczęścia. przy Bobie Dylanie chyba też mi się zdarzyło... generalnie wiele mi nie trzeba, żeby się rozbeczeć.

Pamiętam, że strasznie się rozpłakałam jak kończyłam Jane Eyre :c Pan Rochester :c

...a że czytałam w autobusie to miałam niezłą widownię do moich spazmów.

edit: I BŁAGAM, niech ktoś zmieni tytuł tematu, bo mnie aż boli :c

Nie pamiętam, żeby jakakolwiek książka mnie wzruszyła.

Płakałem tylko przy Kancie, ale to z niemożności, a nie ze wzruszenia.

Płaczę niemal przy każdej książce o wojnie [oprócz Grzesiuka], szczególnie Kamienie na Szaniec i Rachunek Przetrwania.

Ozi napisał:

Płakałem tylko przy Kancie, ale to z niemożności, a nie ze wzruszenia.

No! I przy Plotynie, ehe.